ΑΝΙΣΟΜΑΣΤΙΑ

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ

Ανισομαστία καλείται η έλλειψη συμμετρίας σε ό,τι αφορά πρωτίστως το μέγεθος, και ακολούθως το σχήμα ή το επίπεδο πτώσης και προβολής των μαστών. Ως συνηθέστερες αιτίες εμφάνισης της διαταραχής σημειώνονται:

  • Ο διαφορετικός βαθμός ανάπτυξης και διαμόρφωσης των μαστών.
  • Η εκτομή τμήματος του ενός μαστού ή η διαφορετικής έκτασης εκτομή τμημάτων και των δύο μαστών, λόγω προηγηθείσας χειρουργικής εξαίρεσης όγκου ή όγκων.

Επομένως, ο σκοπός της χειρουργικής της ανισομαστίας συνίσταται στην αποκατάσταση της συμμετρίας μεταξύ των μαστών.


ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ

Λόγω της απεριόριστης ποικιλομορφίας που παρουσιάζουν εκ φύσεως οι μαστοί, αλλά και λόγω των ετερόκλιτων αιτιών που προκαλούν ανισομαστία, δεν υπάρχει συγκεκριμένη επέμβαση για όλες τις περιπτώσεις. Τούτο σημαίνει ότι το χειρουργικό πλάνο καθορίζεται κάθε φορά ανάλογα με α) τη βαρύτητα και τον γενεσιουργό παράγοντα του προβλήματος, β) τις τυχόν επιπρόσθετες ανάγκες αποκατάστασης της αισθητικής. Για παράδειγμα, όταν ο ένας μαστός έχει ικανοποιητικό μέγεθος δίχως ιδιαίτερη πτώση, ενώ ο άλλος σημειώνεται υπερμεγέθης, η επέμβαση αφορά σε μείωση του όγκου του υπερμεγέθους μαστού. Απεναντίας, όταν ο ένας μαστός είναι μικρός δίχως πτώση, ενώ ο άλλος εμφανίζεται πτωτικός ή / και σημαντικά μεγαλύτερος, η επέμβαση μπορεί να συνδυάζει αύξηση του όγκου του ενός μαστού και ανόρθωση ή / και μείωση του όγκου του άλλου. Ανεξαρτήτως, πάντως, των αντικειμενικών αναγκών, είναι αρκετά σύνηθες να παρεμβαίνει κανείς και στους δύο μαστούς, καθώς η συγκεκριμένη πρακτική παρέχει περισσότερες δυνατότητες για ένα πιο ικανοποιητικό, συνολικά, αποτέλεσμα.

Από τα παραπάνω συνάγεται πως η διόρθωση της ανισομαστίας επιτυγχάνεται με βάση τις χειρουργικές τεχνικές των 3 κύριων κατηγοριών αισθητικών επεμβάσεων των μαστών, ήτοι, της μειωτικής, της αυξητικής και της ανόρθωσης (βλ. ΜΕΙΩΤΙΚΗ, ΑΥΞΗΤΙΚΗ και ΑΝΟΡΘΩΣΗ). Οι τεχνικές αυτές χρησιμοποιούνται είτε μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό μεταξύ τους· σε κάθε περίπτωση, όμως, ο τρόπος αξιοποίησής τους και ο γενικότερος σχεδιασμός εξατομικεύονται. Τέλος, σε επιλεγμένα περιστατικά ενδέχεται να βρίσκει εφαρμογή και η έγχυση λίπους, μέθοδος κατά την οποία συλλέγεται λίπος από το σώμα της ασθενούς με λιποαναρρόφηση και, εν συνεχεία, εγχέεται στον έναν ή και στους δύο μαστούς, σε διαδοχικές συνεδρίες και αναλόγως των απαιτήσεων.


ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΕΣ ΟΥΛΕΣ

Η έκταση και η θέση των μετεγχειρητικών ουλών εξαρτώνται από τον τρόπο αποκατάστασης της ανισομαστίας (βλ. ΜΕΙΩΤΙΚΗ, ΑΥΞΗΤΙΚΗ και ΑΝΟΡΘΩΣΗ). Ενίοτε μπορεί να μην προστίθενται νέες ουλές, εφόσον η επέμβαση λαμβάνει χώρα κατόπιν προσπέλασης μέσω ουλών που υπάρχουν λόγω προηγούμενων χειρουργείων.


ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ

Η επίτευξη συμμετρίας ανάμεσα σε δύο ομοειδείς ανατομικές περιοχές κρύβει συχνά δυσκολίες, ιδίως όταν ο πλαστικός χειρουργός καλείται να παρέμβει μόνο στη μία. Όπως π.χ. μόνο στον έναν μαστό, όπου, ενώ έχει τη δυνατότητα να διαχειρισθεί και τον άλλον και να προβεί σε αντισταθμιστικές παρεμβάσεις ώστε να βελτιωθεί το συνολικό αποτέλεσμα, κάτι τέτοιο μπορεί να μην είναι αποδεκτό από την ασθενή. Σε περίπτωση, λοιπόν, που ο άλλος μαστός απαιτείται να παραμείνει ως έχει, οι δυσκολίες ενδέχεται να αυξάνουν. Και τούτο διότι ο νέος μαστός θα πρέπει όχι μόνο να προσομοιάζει σε μέγεθος με τον ετερόπλευρο, αλλά και να έχει τα ίδια επιμέρους χαρακτηριστικά, όπως ανάλογο σχήμα, συγκεκριμένο βαθμό πτώσης, προβολής κ.λπ.


ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ

Βλ. ΜΕΙΩΤΙΚΗ, ΑΥΞΗΤΙΚΗ και ΑΝΟΡΘΩΣΗ.


ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Ως φυσικό επόμενο της δραστηριοποίησής μου στο πεδίο της βελτίωσης της αισθητικής των μαστών με επεμβάσεις όπως η μειωτική, η αυξητική και η ανόρθωση, η χειρουργική της ανισομαστίας αποτελεί μέρος της πρακτικής μου. Τονίζω μόνο πως η διαμόρφωση της γενικότερης εμπειρίας μου συνδέεται άμεσα και με το ενδιαφέρον μου γύρω από την αποκατάσταση του μαστού κατόπιν μαστεκτομής. Και τούτο διότι, η επιτυχής διαχείριση των ιδιαίτερων προκλήσεων στον συγκεκριμένο τομέα, προϋποθέτει πιο σύνθετες παρεμβάσεις, γεγονός που επιτρέπει στον πλαστικό χειρουργό να αποκτά μία πιο διεισδυτική και ολοκληρωμένη αντίληψη, τόσο ως προς τις αισθητικές όσο και τις επανορθωτικές απαιτήσεις κάθε περίπτωσης (βλ. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣΤΟΥ). Αυτού του είδους, λοιπόν, η προσέγγιση βρίσκει εφαρμογή και στη χειρουργική της ανισομαστίας, όπου, αν και το ζητούμενο είναι η βελτίωση της αισθητικής, δεν είναι ασύνηθες για την όλη αντιμετώπιση να σχεδιάζεται υπό το πρίσμα της επανόρθωσης (όπως π.χ. επί ακραίων δυσμορφιών, με τον έναν μαστό υποπλαστικό ή απλαστικό, άλλοτε δε σημαντικά μεγαλύτερο και πτωτικό σε σύγκριση με τον άλλον – βλ. και ΠΕΡΙ ΠΛΑΣΤΙΚΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ, ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ).

Ακολούθως παρουσιάζεται περίπτωση χειρουργικής αποκατάστασης ανισομαστίας.


Αριστερή στήλη Εικόνων. Ανισομαστία σε ασθενή 46 ετών, επί προηγηθείσας αφαίρεσης όγκου από τον αριστερό μαστό και μετεγχειρητικής ακτινοβολίας (όψεις ανφάς, προφίλ ¾ και προφίλ). Δεξιά στήλη. Αποκατάσταση της συμμετρίας κατόπιν α) μειωτικής του δεξιού μαστού με τεχνική inferior pedicle, β) ανόρθωσης του αριστερού με δερματική εκτομή δίκην ανάστροφου Τ. Αποτέλεσμα στους 9 μήνες μετά την επέμβαση.