Η ποιότητα ανάπτυξης της ομιλίας επί σχιστίας μαλακής υπερώας εξαρτάται κυρίως από τον βαθμό διόρθωσης της διαταραγμένης ανατομίας των μυών της μαλακής υπερώας, και ιδίως των ανελκτήρων του υπερώιου ιστίου μυών. Σύμφωνα, όμως, με τις παραδοσιακές χειρουργικές τεχνικές, οι δυνατότητες σε ό,τι αφορά την επανόρθωση των μυών σημειώνονται περιορισμένες, οπότε το λειτουργικό αποτέλεσμα δεν είναι πάντα εκείνο που αναμένεται. Για τον λόγο αυτό, τα τελευταία χρόνια έχω υιοθετήσει στην πρακτική μου την τεχνική αποκατάστασης κατά Sommerlad (για την οποία βλ. ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΣΧΙΣΤΙΩΝ, Σχήμα 16, όπως και ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ, ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΣΧΙΣΤΙΑΣ ΜΕ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ).
Η διόρθωση κατά Sommerlad θεωρείται ασύγκριτα πιο δύσκολη σε σχέση με τις υπόλοιπες τεχνικές, απαιτώντας δεξιότητες στη μικροχειρουργική και ακριβείς, εκτεταμένες παρασκευές των ιστών της μαλακής υπερώας, ιδίως δε των μυών. Παρά ταύτα, τα συμπεράσματα με βάση τις διεθνείς αναφορές και τη σχετική βιβλιογραφία κρίνονται ως πολύ ενθαρρυντικά, τείνοντας να καταστήσουν τη μέθοδο ως την πλέον αποτελεσματική σε ό,τι έχει να κάνει με τη φυσιολογική ανάπτυξη της άρθρωσης και του λόγου σε παιδιά με σχιστίες.
(1) Επί σχιστιών που δεν αφορούν στη μαλακή υπερώα, αλλά μόνο στο χείλος ή και στο φατνίο (όπως στις ατελείς σχιστίες – βλ. Η ΑΤΕΛΗΣ ΣΧΙΣΤΙΑ ΧΕΙΛΟΥΣ), η ομιλία αναμένεται να αναπτυχθεί φυσιολογικά. Εξαίρεση αποτελούν οι περιπτώσεις οι οποίες συνοδεύονται από νευρολογικές ή άλλες διαταραχές, όπως π.χ. επί συνδρόμων.