Ομιλία στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών μαθημάτων της Ελληνικής Εταιρείας Πλαστικής Επανορθωτικής και Αισθητικής Χειρουργικής (ΕΕΠΕΑΧ). Οι ιδιάζουσες συνθήκες λόγω της πανδημίας δεν επέτρεψαν τη φυσική παρουσία ακροατηρίου, οπότε τόσο η δική μου ομιλία όσο και εκείνες των υπολοίπων συναδέλφων που συμμετείχαν στην εκδήλωση μεταδόθηκαν μέσω διαδικτυακής πλατφόρμας.

Δεδομένου ότι είχα αναλάβει να αναφερθώ στις αγγειακές ανωμαλίες, δηλαδή στα αιμαγγειώματα και στις αγγειακές δυσπλασίες, η όλη παρουσίαση αποτελούσε κυριολεκτικά πρόκληση. Τούτο σχετιζόταν με το γεγονός ότι το συγκεκριμένο πεδίο θεωρείται παραδοσιακά από τα πλέον δαιδαλώδη και δύσκολα, αφενός σε ό,τι αφορά τη διάγνωση, αφετέρου τη θεραπεία. Ένα άλλο ζήτημα είχε να κάνει με τον χρόνο που είχα διαθέσιμο· όχι διότι ήταν περιορισμένος –απεναντίας–, αλλά επειδή οι αγγειακές ανωμαλίες συνιστούν ένα κεφάλαιο πραγματικά ανεξάντλητο, συνοδευόμενο από πλήθος ερωτημάτων (βλ. και ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ, ΑΓΓΕΙΑΚΕΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ). Για τους λόγους αυτούς προτίμησα να μην πλατειάσω και να εστιάσω στα ουσιώδη. Δηλαδή στην ανάδειξη των χαρακτηριστικών, αλλά συχνά μη αναγνωρίσιμων για τον μη ειδικό, κλινικών διαφορών των διαταραχών, προτείνοντας παράλληλα μία μέθοδο διαγνωστικής τους προσέγγισης με βάση ένα πρακτικό και αλγοριθμικά σχηματοποιημένο μοντέλο. Ολοκληρώνοντας, επεσήμανα τον ρόλο του πλαστικού χειρουργού, αφενός ως μέλους μίας πολυάριθμης ομάδας επιστημόνων διαχείρισης των αγγειακών ανωμαλιών, αφετέρου ως αρμόδιου για τη χειρουργική αφαίρεση βλαβών μαλακών μορίων και δέρματος. Τόνισα, επίσης, τον ρόλο του κρανιοπροσωπικού χειρουργού στην αντιμετώπιση βλαβών του προσώπου, ιδίως όταν αυτές διηθούν τα οστά, εντοπίζονται μέσα στο στόμα ή προσβάλλουν εκτεταμένες περιοχές.

Ελπίζω να μην απογοήτευσα όσους συναδέλφους είχαν την ευγένεια και την υπομονή να με παρακολουθήσουν.