Στρογγυλή τράπεζα με θέμα ‘‘Κρανιοπροσωπικές Ανωμαλίες’’, στο πλαίσιο του 12ου Πανελληνίου Συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Πλαστικής Επανορθωτικής και Αισθητικής Χειρουργικής (ΕΕΠΕΑΧ). Η συγκεκριμένη συνεδρίαση διεξήχθη με άξονες α) τις προσωπικές τεχνικές τριών Ελλήνων πλαστικών χειρουργών, ως προς την επεμβατική διαχείριση των σχιστιών χείλους, υπερώας, φατνίου, β) τον διατατικό εφελκυσμό του μέσου τριτημορίου του προσώπου (midface distraction), με ομιλητή τον διακεκριμένο Αμερικανό συνάδελφο, Bryant Toth.
Όσον αφορά στις τεχνικές επί σχιστιών, οφείλω να παραδεχθώ πως η ένταξή τους στο πρόγραμμα του Συνεδρίου συνδεόταν και με προσωπική επιδίωξή μου, μέσω σχετικής προτροπής μου προς την ΕΕΠΕΑΧ. Ευχαριστώντας, λοιπόν, όσους συνέβαλαν ώστε να περιληφθούν ως αυτοτελής ενότητα ενημέρωσης, παραθέτω ορισμένα αποσπάσματα των προτάσεών μου στην Εταιρεία.
Να έχει [η στρογγυλή τράπεζα] ως θέμα τις σχιστίες χείλους και υπερώας. Αυτή τη φορά, όμως, ας μην επιμείνουμε σε ομιλίες βασικών γνώσεων, καθώς αυτές έχουν ήδη αποτελέσει αντικείμενο των Εκπαιδευτικών Μαθημάτων και του προηγούμενου Συνεδρίου μας. Αντίθετα, ας προχωρήσουμε ένα βήμα μπροστά, εστιάζοντας στη σύγκριση και αξιολόγηση των παραδοσιακών πρακτικών αντιμετώπισης σχιστιών σε σχέση με τις νεότερες μεθόδους και τάσεις, οι οποίες, αν και προ πολλού καθιερωμένες, εξακολουθούν να συνιστούν πεδίο αντιπαραθέσεων διεθνώς – εκτιμώ πως τούτο θα είναι οπωσδήποτε πιο ενδιαφέρον. […] Η συζήτηση που θα ακολουθήσει, να έχει ως στόχο την τεκμηριωμένη αποσαφήνιση των διαφόρων απόψεων, ούτως ώστε να καταλήξουμε στο ευρύτερο δυνατόν consensus αναφορικά με το τι αποδεχόμαστε ή αναθεωρούμε στις χειρουργικές επεμβάσεις των σχιστιών.
Δεδομένης της παρουσίας του Bryant Toth στη στρογγυλή τράπεζα, θεώρησα πως ήταν ζήτημα ευγένειας να παρουσιάσω την ομιλία μου στα αγγλικά. Έτσι, και υπό τον τίτλο ‘‘Cleft Lip & Palate Repair: Personal Technique’’, στάθηκα, κατ’ αρχήν, στην εμπειρία μου από την εκπαίδευσή μου στη Μεγάλη Βρετανία και από τη δεκαετή θητεία μου δίπλα στον αείμνηστο Στρατουδάκη. Κατόπιν ανάλυσης των τεχνικών που είχα διδαχθεί, αλλά και προσεκτικής αξιολόγησης των ομολογουμένως ποιοτικών αποτελεσμάτων του Στρατουδάκη, εξέφρασα τη διαπίστωση ότι τα περιθώρια βελτίωσης ήταν πολλά. Προκειμένου να τη στηρίξω, λοιπόν, συνέχισα με την παράθεση προσωπικών μετεγχειρητικών αποτελεσμάτων, μετά τις πρόσφατες τροποποιήσεις στην τεχνική μου, οι οποίες έχουν συνοπτικά ως εξής:
- Ταυτόχρονη αποκατάσταση της σχιστίας του χείλους και της σκληρής υπερώας, στην ηλικία των 3 περίπου μηνών.
- Σύγκλειση της σκληρής υπερώας με χρήση κρημνού από την ύνιδα, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.
- Αποκατάσταση της σχιστίας της μαλακής υπερώας υπό το χειρουργικό μικροσκόπιο, στην ηλικία των 6 έως 12 μηνών (βλ. και ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, ΣΧΙΣΤΙΕΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ και ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ, ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΣΧΙΣΤΙΑΣ ΜΕ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ).
Αν και πρώιμα, τα αποτελέσματά μου έτυχαν ευνοϊκής κριτικής από όσους θέλησαν να τα σχολιάσουν. Ενδιαμέσως, ωστόσο, κι ενώ είχα επιστρέψει στη θέση μου παρακολουθώντας την επόμενη ομιλία που βρισκόταν εν τω μεταξύ σε εξέλιξη, διέκρινα στο ημίφως της αίθουσας τον Toth, να σηκώνεται από την απέναντι άκρη της μπροστινής σειράς όπου καθόμουν κι εγώ, να πλησιάζει σκυφτά προς το μέρος μου και να έρχεται να κάθεται δίπλα μου. Δεν το κρύβω πως ανησύχησα λίγο. Άδικα, όμως. Ο άνθρωπος είχε σπεύσει απλώς να επαινέσει την απόφασή μου να τολμήσω πιο περίπλοκες, αλλά πιθανώς πιο ελπιδοφόρες χειρουργικές πρακτικές – τιμητικό κι ενθαρρυντικό, οπωσδήποτε.
Μερικές ημέρες αργότερα, και καθώς έκανα κάποιες τελευταίες ρυθμίσεις στο μικροσκόπιο πριν ξεκινήσω μία επέμβαση αποκατάστασης σχιστίας μαλακής υπερώας, στριφογύρισε πάλι στον νου μου μία από τις αρχές του μεγάλου Millard:
Before a technique can be made to attain its greatest potential, the surgeon must not only be familiar with it and believe in it but actually woo it to its ultimate.
Έτσι είναι, λοιπόν: ο χειρουργός θα πρέπει να δώσει αγώνα για να κερδίσει αυτά που η τεχνική του μπορεί να προσφέρει. Και ζήτησα να προχωρήσουμε στην επέμβαση.