Πέμπτη συμμετοχή μου σε συνέδριο της European Society of Craniofacial Surgery (ESCFS), μετά από τις διοργανώσεις στην Οξφόρδη (2006), τη Λιλ της Γαλλίας (2008), το Ρότερνταμ (2010) και το Παρίσι (2014). Οι συγκεκριμένες συναντήσεις πραγματοποιούνται ανά διετία, με την Αθήνα να έχει αυτή τη φορά την τιμητική της.

Ο αριθμός των συμμετεχόντων ήταν μεγάλος και η κάλυψη των επιστημονικών θεμάτων ικανοποιητική. Ωστόσο, η μη προβολή κάποιας χειρουργικής επέμβασης σε πραγματικό χρόνο (live surgery), ή έστω σε μαγνητοσκόπηση, έχω την αίσθηση πως ίσως στέρησε κάτι από την αίγλη του συνεδρίου. Και τούτο διότι, σύμφωνα με την εμπειρία μου από όλες τις προηγούμενες διοργανώσεις, η παρουσίαση κάποιου ενδιαφέροντος περιστατικού κατά την ώρα της χειρουργικής του αντιμετώπισης αποτελούσε πάντα το πιο ελκυστικό μέρος του συνεδρίου. Όχι μόνο λόγω της διαδραστικής συζήτησης που αναπτυσσόταν, αλλά και λόγω του ιδιαίτερου επιπέδου των χειρουργών που συμμετείχαν σε αυτήν.

Στον χώρο του συνεδρίου.